Sommige landen lijken wel te barsten van jonge gezinnen, terwijl andere juist worstelen met lege kinderkamers en een krimpende bevolking. Hoeveel kinderen een vrouw gemiddeld krijgt verschilt enorm en zegt veel over cultuur, economie en toekomstverwachtingen. In sommige landen zijn grote gezinnen vanzelfsprekend en soms zelfs een sociaal vangnet, terwijl in andere regio’s kinderen krijgen bijna uitzondering is geworden. Laten we eens kijken naar de uitersten.
De landen met de hoogste geboortecijfers
1. Niger – 6,7 kinderen per vrouw
In Niger zijn grote gezinnen de norm en vaak nodig om het huishouden draaiende te houden. Kinderen betekenen toekomst en stabiliteit en het is heel gebruikelijk dat gezinnen uit zeven of meer kinderen bestaan. Op het platteland helpen kinderen mee op het land en zorgen ze voor elkaar. Een groot gezin wordt gezien als een teken van status. Vrouwen beginnen vaak jong met kinderen krijgen en ondanks beperkte gezondheidszorg blijven gezinnen groot. Kinderen zijn een sociaal vangnet en zorgen ervoor dat het netwerk binnen het gezin en de gemeenschap uitdagingen kan opvangen.
2. Chad – 6,4 kinderen per vrouw
In Chad zijn grote families vanzelfsprekend en groeien gezinnen door ondanks economische uitdagingen. Kinderen worden gezien als een bron van trots en als verzekering voor ouderdom en werk op het land. Vrouwen krijgen vaak op jonge leeftijd hun eerste kind en gezinnen blijven uitgebreid. Cultureel gezien zijn grote gezinnen waardevol en kinderen dragen bij aan het sociale netwerk. Gezinnen leven vaak met meerdere generaties onder één dak, waardoor het huis levendig en druk is. Ondanks beperkte voorzieningen biedt het sociale vangnet van een groot gezin zekerheid en continuïteit in het dagelijks leven.
3. DR Congo – 6,1 kinderen per vrouw
In de Democratische Republiek Congo vormen grote gezinnen een sociaal vangnet en zijn essentieel voor het dagelijks leven. Kinderen helpen mee op het land en ondersteunen het gezin, wat in een land met beperkte infrastructuur van groot belang is. Culturele en religieuze tradities stimuleren een hoge kinderwens en veel gezinnen wonen met meerdere generaties onder één dak. Ondanks politieke instabiliteit en beperkte toegang tot gezondheidszorg blijft het gemiddelde aantal kinderen hoog. Families zijn levendig en luidruchtig, en kinderen worden gezien als de toekomst van de gemeenschap. Groot gezin zijn is hier vanzelfsprekend.
4. Mali – 5,8 kinderen per vrouw
In Mali zijn kinderen een belangrijk onderdeel van familie en samenleving. Het krijgen van zes of meer kinderen per gezin is normaal en vaak praktisch nodig voor het dagelijkse werk op het land. Kinderen bieden niet alleen steun, maar staan ook symbool voor continuïteit en zekerheid. Jongens en meisjes dragen al vroeg bij aan huishoudelijke taken en helpen in het familiebedrijf. Cultureel en religieus wordt een groot gezin gezien als een zegen, en families zijn vaak hecht en ondersteunend. Ondanks uitdagingen zoals armoede en beperkte infrastructuur blijven gezinnen groot en verbonden.
5. Somalië – 5,7 kinderen per vrouw
Ondanks politieke instabiliteit en conflicten blijft de kinderwens in Somalië hoog. Families hebben vaak vijf tot zes kinderen en grote gezinnen zijn sociaal en economisch belangrijk. Kinderen helpen mee met dagelijkse taken en vormen een netwerk van steun binnen het gezin. Cultureel gezien wordt het krijgen van veel kinderen gezien als een teken van voorspoed en stabiliteit. Vrouwen beginnen vaak op jonge leeftijd met kinderen krijgen, en het gezinsleven is druk, luidruchtig en levendig. Ondanks beperkte voorzieningen blijft de verbondenheid binnen families groot en vormen kinderen een essentieel onderdeel van het sociale weefsel.
6. Centraal-Afrikaanse Republiek – 5,7 kinderen per vrouw
In de Centraal-Afrikaanse Republiek zijn grote gezinnen heel normaal. Kinderen betekenen sociale zekerheid en helpen mee op het land. Families leven vaak met meerdere generaties samen, wat bijdraagt aan de levendigheid van het huishouden. Het krijgen van veel kinderen wordt cultureel gewaardeerd en is een bron van trots. Vrouwen beginnen vaak jong met kinderen krijgen, waardoor het gemiddelde hoog blijft. Ondanks armoede en politieke instabiliteit biedt een groot gezin stabiliteit en een sociaal vangnet. Kinderen worden gezien als toekomst en brengen de gemeenschap samen, waardoor gezinnen sterk verbonden blijven.
7. Angola – 5,5 kinderen per vrouw
Angola heeft een van de snelst groeiende bevolkingen ter wereld. Grote gezinnen zijn normaal en zorgen voor een jonge, levendige samenleving. Kinderen helpen mee op het land en in huishoudelijke taken, en dragen bij aan het sociale netwerk van familie en buren. Vrouwen beginnen vaak op jonge leeftijd met kinderen krijgen en gezinnen zijn meestal uitgebreid. Culturele normen en tradities stimuleren een hoge kinderwens. Ondanks uitdagingen zoals armoede en infrastructuurproblemen blijven gezinnen groot en hecht. Voor veel Angolese families zijn kinderen zowel praktisch als emotioneel van groot belang.
8. Nigeria – 5,4 kinderen per vrouw
In Nigeria combineren culturele tradities en economische factoren het krijgen van veel kinderen. Gezinnen zijn groot en kinderen helpen mee in het dagelijkse leven, bijvoorbeeld op het land of in kleine bedrijven. Vrouwen beginnen vaak jong met kinderen krijgen, en gezinnen blijven meestal uitgebreid. Het krijgen van meerdere kinderen is een bron van trots en sociaal aanzien. Families leven vaak met meerdere generaties samen, wat zorgt voor een levendig huishouden en een stevig sociaal vangnet. Ondanks stedelijke groei en moderne uitdagingen blijven grote gezinnen een belangrijke basis in de samenleving.
9. Gambia – 4,9 kinderen per vrouw
In Gambia zijn grote gezinnen diep geworteld in de cultuur. Kinderen dragen bij aan het sociale netwerk en helpen ouders bij dagelijkse taken. Jongeren groeien op in levendige huishoudens waar meerdere generaties samenwonen. Het krijgen van kinderen wordt gezien als een bron van trots en stabiliteit. Vrouwen beginnen vaak vroeg met kinderen krijgen, waardoor gezinnen meestal uitgebreid blijven. Ondanks economische uitdagingen en beperkte voorzieningen blijven grote gezinnen een normaal en gewenst onderdeel van het dagelijks leven. Voor veel families zijn kinderen essentieel voor continuïteit en sociale verbondenheid.
10. Afghanistan – 4,6 kinderen per vrouw
Ondanks decennia van conflicten blijft de bevolkingsgroei in Afghanistan hoog. Grote gezinnen zijn normaal en kinderen vormen een belangrijk onderdeel van het sociale vangnet. Vrouwen beginnen vaak jong met kinderen krijgen en gezinnen zijn meestal uitgebreid, soms met meerdere generaties onder één dak. Kinderen helpen mee in het huishouden en dragen bij aan de familie-economie. Culturele en religieuze normen stimuleren een hoge kinderwens. Grote gezinnen bieden emotionele steun, praktische hulp en sociale verbondenheid, waardoor gezinnen sterk en levendig blijven ondanks de uitdagingen van het dagelijks leven.
De landen met de laagste geboortecijfers
Van bruisende gezinnen springen we naar de andere kant van het spectrum. In sommige steden is het krijgen van kinderen een luxeproduct geworden en blijven kraamafdelingen opvallend leeg.
1. Macao (China) – 0,6 kinderen per vrouw
Macao heeft het laagste geboortecijfer ter wereld. Gezinsleven is bijna een luxe en veel stellen kiezen bewust voor één kind of helemaal geen kinderen. Hoge kosten van wonen en onderwijs spelen een grote rol. Vrouwen stellen kinderen krijgen vaak uit vanwege werkdruk en carrièremogelijkheden. De samenleving is verstedelijkt en gezinnen zijn klein, waardoor kraamafdelingen relatief leeg zijn. Ondanks rijkdom blijft het gemiddelde aantal kinderen laag. Jongeren voelen druk door hoge kosten en beperkte woonruimte, waardoor grote gezinnen praktisch onmogelijk zijn en gezinnen bewust klein blijven.
2. Zuid-Korea – 0,7 kinderen per vrouw
Ondanks overheidsinitiatieven blijft het geboortecijfer in Zuid-Korea extreem laag. Jongeren stellen kinderen uit vanwege hoge woonlasten, werkdruk en onzekerheid over de toekomst. Veel vrouwen kiezen voor een klein gezin of helemaal geen kinderen. Sociale en culturele verwachtingen spelen een rol, maar economische realiteit bepaalt vaak de keuze. Steden zijn dichtbevolkt, woonruimte is schaars en onderwijs is duur. Het krijgen van kinderen wordt een bewuste keuze in plaats van vanzelfsprekendheid. Hierdoor vergrijst de samenleving snel en blijven veel huishoudens klein.
3. Hongkong (China) – 0,8 kinderen per vrouw
In Hongkong maken de hoge kosten van wonen en leven het krijgen van kinderen voor velen onhaalbaar. Gezinnen zijn klein en jongeren stellen kinderen uit of kiezen er helemaal niet voor. Stedelijke druk, lange werktijden en beperkte woonruimte beïnvloeden de gezinsplanning. Culturele normen stimuleren vaak dat vrouwen eerst carrière maken, waardoor gezinnen gemiddeld klein blijven. Het sociale vangnet is beperkt en voorzieningen zijn duur. Hierdoor blijven de kraamafdelingen relatief leeg en groeit de vergrijzing. Grote gezinnen zijn zeldzaam en kinderen worden vaak gezien als een luxeproduct in plaats van vanzelfsprekendheid.
4. Puerto Rico (VS) – 0,9 kinderen per vrouw
Puerto Rico kampt al jaren met een krimpende bevolking en de emigratie van jongeren draagt daar flink aan bij. Het gemiddelde aantal kinderen per vrouw blijft laag en gezinnen zijn meestal klein. Hoge werkloosheid, kosten van wonen en beperkte economische vooruitzichten beïnvloeden gezinskeuzes. Jongeren stellen kinderen uit of kiezen er voor kleinere gezinnen. Culturele tradities die vroeger grote gezinnen stimuleerden zijn hier minder dominant geworden. Voor veel families betekent dit dat het krijgen van kinderen een strategische en goed doordachte beslissing is, en niet langer vanzelfsprekend.
5. Singapore – 1,0 kinderen per vrouw
Singapore behoort tot de rijkste landen ter wereld, maar gezinnen blijven opvallend klein. Het krijgen van kinderen wordt beïnvloed door hoge woonlasten, lange werkdagen en de wens voor carrièreontwikkeling. Vrouwen stellen vaak kinderen uit of beperken het aantal. Culturele normen en overheidsinitiatieven proberen het geboortecijfer te stimuleren, maar de impact blijft beperkt. Stedelijke druk en financiële overwegingen zorgen ervoor dat gezinnen vaak één kind hebben of helemaal geen kinderen. De samenleving vergrijst hierdoor snel en kraamafdelingen zijn relatief rustig. Grote gezinnen zijn hier eerder uitzondering dan regel.
6. Oekraïne – 1,0 kinderen per vrouw
Door oorlog en economische onzekerheid stellen veel gezinnen in Oekraïne kinderen krijgen uit. Jongeren emigreren vaak voor werk, waardoor gezinnen kleiner worden. Culturele normen veranderen en verstedelijking zorgt voor minder ruimte voor grote gezinnen. Gezinnen zijn meestal beperkt tot één of twee kinderen, waardoor de bevolking vergrijst. Kinderen worden zorgvuldig gepland en ouders zijn voorzichtig met hun gezinskeuzes. De samenleving staat voor uitdagingen op het gebied van bevolkingsgroei, en kraamafdelingen zijn relatief rustig. Grote gezinnen zijn zeldzaam en kinderen krijgen is een bewuste beslissing in plaats van vanzelfsprekendheid.
7. China – 1,0 kinderen per vrouw
Na decennia van eenkindpolitiek lijkt de trend nauwelijks om te buigen. Culturele en economische factoren hebben geleid tot kleinere gezinnen. Jongeren stellen kinderen uit vanwege carrière, wonen en financiële zekerheid. Stedelijke druk en kosten van opvoeding beïnvloeden gezinsplanning. Grote gezinnen zijn zeldzaam en kraamafdelingen relatief leeg. Overheidsbeleid stimuleert het krijgen van meerdere kinderen, maar maatschappelijke voorkeuren blijven beperkt. Veel gezinnen kiezen voor één kind, wat de vergrijzing versnelt. Kinderen krijgen is een strategische keuze geworden en niet langer vanzelfsprekend, vooral in dichtbevolkte steden.
8. Italië – 1,2 kinderen per vrouw
In Italië passen kinderen steeds minder vaak in het drukke leven van gezinnen. Hoge woonlasten, carrièredruk en veranderende gezinsvoorkeuren zorgen voor kleine gezinnen. Veel jongeren stellen kinderen uit of kiezen bewust voor één kind. Culturele normen stimuleren vroeger grote gezinnen, maar de praktijk is veranderd. Vergrijzing neemt toe en kraamafdelingen zijn relatief rustig. Families zijn kleiner en vaak beperkt tot één of twee kinderen, waardoor sociale en economische uitdagingen toenemen. Grote gezinnen zijn zeldzaam en kinderen krijgen wordt steeds meer een weloverwogen beslissing.
9. Spanje – 1,3 kinderen per vrouw
Net als Italië vergrijst Spanje snel. Hoge woonlasten, werkdruk en veranderende gezinsvoorkeuren beperken de grootte van gezinnen. Jongeren stellen kinderen uit of kiezen bewust voor een klein gezin. Culturele tradities die vroeger grote gezinnen stimuleerden, hebben plaatsgemaakt voor individuele keuzes en economische overwegingen. Stedelijke druk en kosten van opvoeding beïnvloeden gezinsplanning. Grote gezinnen zijn zeldzaam, kraamafdelingen relatief rustig en kinderen krijgen is steeds meer een bewuste beslissing. De samenleving vergrijst hierdoor snel en jonge gezinnen worden een zeldzame uitzondering.
10. Japan – 1,3 kinderen per vrouw
Japan worstelt al jaren met een te laag geboortecijfer. Jongeren stellen kinderen uit vanwege werkdruk, hoge kosten en carrièremogelijkheden. Gezinnen zijn klein en vaak beperkt tot één kind. Culturele en economische factoren zorgen ervoor dat grote gezinnen zeldzaam zijn. Vergrijzing neemt toe en kraamafdelingen zijn relatief leeg. Het krijgen van kinderen is een bewuste keuze geworden en niet langer vanzelfsprekend. Stedelijke druk, financiële overwegingen en lange werktijden beperken de gezinsgrootte. Kinderen worden vaak gepland, waardoor Japan een van de landen met het laagste geboortecijfer wereldwijd blijft.
Over de auteur
